Skarb ponad 200 srebrnych monet z wczesnego średniowiecza odkryto w pobliżu rzeki Oki, na południowy-wschód od Moskwy. Archeolodzy odkryli kontekst skarbu, badając ślady pozostawione przez nielegalnych poszukiwaczy.
Główną część skarbu, 228 arabskich dirhemów, odkryło dwóch detektorystów w roku 2016. Odkrycie zwróciło na mężczyzn uwagę policji, która skonfiskowała znalezisko. W latach 2018-2019 archeolodzy próbowali ustalić gdzie dokonano odkrycia, ale wskazane przez detektorystów miejsce nie przyniosło żadnych rezultatów. Badacze zorientowali się, że skarb odkryto gdzie indziej. Jak się obecnie okazało, właściwe miejsce odkrycia leżało w pobliżu rzeki Istii, dopływu Oki, w obwodzie Riazańskim, około 6 kilometrów od wcześniej wskazanego. W tym rejonie znajduje się szereg ważnych stanowisk archeologicznych, widocznych na “Archeologicznej Mapie Rosji”. Archeolodzy odkryli ślady ceramiki, cztery kolejne monety a także ewidentne ślady prowadzonych poszukiwań. Podczas poszukiwań miejsca odkrycia skarbu natrafiono na wielokulturową i nieznaną wcześniej osadę, funkcjonującą już w Epoce Brązu a także w wiekach VIII-IX, XIII-XIV oraz XVIII-XIX. Znalezione monety to srebrne numizmaty arabskie pochodzące z drugiej połowy VIII do drugiej połowy IX wieku. 184 monety znaleziono w całości, resztę w kawałkach. Na dużej części dirhemów widoczne są niedawne uszkodzenia, zadrapania i deformacje. Główna część skarbu to monety Abassydów, z których najstarsze zostały wybite w latach 751-752 a najmłodsze w latach 873-874, co sugeruje, że skarb ukryto pod koniec IX wieku. Choć archeolodzy są zadowoleni, że udało im się odkryć właściwe miejsce znalezienia skarbu (od lokalizacji nazwanego “skarbem chruszczewsko-tarnowskim”), podkreślają, że detektoryści zniszczyli główny kontekst znaleziska i nie będzie możliwe już jego odtworzenie. Przypuszczalnie skarb ukryto w pobliżu brodu rzecznego na ważnym szlaku handlowym, który musiał w tym miejscu funkcjonować w IX wieku.
Na podstawie komunikatu Rosyjskiej Akademii Nauk.
Zdjęcia: rg.ru, archeolog.ru, wiki.
