Monumentalny kompleks ruin budynków z II i III wieku ne., został odkryty w Reims.
Do odkrycia doszło podczas badań archeologicznych prowadzonych w centrum miasta położonego w północno-wschodniej Francji. Początkowo badania prowadzone w pobliżu Porte De Mars, bramy Marsa wybudowanej przez Rzymian w III wieku n.e., odsłoniły pozostałości z I wieku n.e. Znaleziono ślady po niewielkim budynku i dużą ilość fragmentów malowanego tynku przedstawiających kiście winogron, co świadczy o stosunkowo zamożnym siedlisku. Miejsce to zostało następnie rozbrane na rzecz budowy bardziej monumentalnego zespołu budynków. Kompleks charakteryzuje się dwiema dużymi galeriami z portykiem o długości 20 metrów z każdej strony, tworzącymi w planie literę „U”. Te galerie otaczają dwa duże prostokątne bloki murowane, które znajdują się na otwartej przestrzeni, najprawdopodobniej w ogrodzie. Jeden z nich, wyposażony w dwie rury z wodą pod ciśnieniem, był małym zbiornikem lub fontanną. Wokół tych dwóch galerii rozlokowano nieco ponad dwadzieścia pomieszczeń. Niektóre z nich to rozległe korytarze, inne pokoje dzienne, z ubitymi kredowymi podłogami i wyposażone w umieszczone centralnie kominki. Dziewięć pomieszczeń, o bardzo rozbudowanej konstrukcji, odpowiada prawdopodobnie przestrzeni termalnej starożytnych łaźni. Pięć z nich, bardzo dużych, posiada ogrzewanie podłogowe (hypocaust). Archeolodzy odkryli malowane tynki, bogato zdobione motywami roślinnymi. Niektóre użyte pigmenty, w tym niebieski podobny do „błękitu egipskiego”, są bardzo rzadkie. Duża liczba pomieszczeń, ich organizacja, bogactwo dekoracji, dwie duże galerie, sieć hydrauliczna oraz odkryte elementy archeologiczne (ceramika, bloki architektoniczne, zastawa stołowa ze stopu miedzi itp.) pozwalają na dwie możliwe interpretacje. Pozostałości te, ze względu na monumentalność, mogą odpowiadać albo domusowi (domowi) niezwykle zamożnej osoby, albo kompleksowi uzdrowiskowemu, być może publicznemu. Kompleks ten, położony wewnątrz istotnego miasta z okresu Wielkiego Cesarstwa (III w.) i w bezpośrednim sąsiedztwie potężnej starożytnej bramy Marsa, pochodzącej z tego samego okresu, znajduje się w bardzo uprzywilejowanej lokalizacji. Podczas poprzednich wykopalisk archeologicznych, nieco na północ od tego miejsca, odkryto również kilka dużych domów rzymskich. Pod koniec III lub na początku IV wieku dzielnica została opuszczona, zniszczona, a następnie poddana intensywnemu odzyskowi materiałów budowlanych. Możliwe, że rozbiórka ta jest powiązana z budową murów miejskich w Reims, stawianych od początku IV wieku.
Źródło: INRAP, Yoanne Rabaste, wiki.
