Olbrzymi miecz i potężne lustro znaleziono podczas badań archeologicznych kurhanu z drugiej połowy IV wieku naszej ery.
Eksperci twierdzą, że oba znaleziska z kurhanu (znanego w Japonii jako “Kofun”) Tomio Maruyama w zachodniej Japonii w listopadzie ubiegłego roku, można sklasyfikować jako nadzwyczajne skarby narodowe. Lustro jest pierwszym tego rodzaju a mający długość aż 237 centymetów i 6 centymetrów szerokości miecz, jest jednocześnie największym żelaznym mieczem wykonanym w tym okresie w Azji Wschodniej. Zabytki leżały na drewnianej trumnie, która mierzy aż 5 metrów długości. Zawartość trumny nie jest jeszcze znana i archeolodzy chcą ją wkrótce poddać szczegółym i początkowo nieinwazyjnym badaniom. Miecz jest też najstarszym z mieczy typu “dako”, wyróżniających się falistymi, wężowymi kształtami, od których wywodzi się ich nazwa. Archeolodzy, którzy dokonali odkrycia, stwierdzili, że z racji na wyjątkową długość początkowo sądzili, że znaleźli kilka mieczy ułożonych obok siebie. Do tej pory w całej Japonii wykopano ponad 80 mieczy dako jako przedmiotów towrzyszących pochówkom. Odkryty właśnie miecz ma udekorowaną pochwę i rękojeść (znaleziono na nich ślady pozostałości organicznych), a jego długość jest absolutnie wyjątkowa – najdłuższy do tej pory odkryty miecz dako mierzył zaledwie 115 cm. Na powierzchni lustra widać wzory spotykane na popularnych lustrach „daryu”, przedstawiających fantazyjne stworzenia, które znajdowano głównie w zachodniej Japonii. Lustro w kształcie tarczy ma 64 cm długości, do 31 cm szerokości i waży 5,7 kilograma. Lustra i tarcze uważane są za narzędzia chroniące zmarłych przed złymi duchami. Naukowcy sadzą, że miecz został wydłużony, aby zwiększyć jego moc, a możliwość wykorzystania go jako narzędzia bojowego jest znikoma. Miecz miał więc raczej służyć jego właścicielowi do walki prowadzonej w zaświatach. Odstraszające demony lustro może potwierdzać tę teorię. Uważa się, że kurhan Tomio Maruyama, największy w Japonii, mający 109 m średnicy i datowany na koniec IV wieku n.e., należał do wpływowej osoby, popierającej rządzącą wtedy rodzinę Yamato. Niewykluczone, że osoba ta była zaangażowana zarówno w sprawy wojskowe jak i religijne. Grobowiec został splądrowany w erze Meiji (1868-1912), gdy rozkopano szczyt kurhanu i zapewne zabrano niektóre artefakty. Archeolodzy badają kopiec od 2018 roku, mapując go za pomocą lotniczych skanów laserowych, a następnie przeprowadzając badania wykopaliskowe, które wyjaśniły strukturę i wymiary kopca. „Najnowsze odkrycia wskazują, że technologia z okresu Kofun (300-710 n.e.) wykracza poza to, co sobie dotąd wyobrażano, i w tamtym czasie powstawały prawdziwe arcydziełami w obróbce metalu” – powiedział Kosaku Okabayashi, zastępca dyrektora Instytutu Archeologicznego Prefektury Nara w Kashiharze.
Źródło: English Kyodo News, Japan Times, HB, wiki.
