W Grecji odkryto skarb kilkudziesięciu bardzo rzadkich srebrnych monet sprzed ponad 2500 lat, oraz świątynię z bogatymi darami, datowaną na 2700 lat.
Do pierwszego odkrycia doszło podczas badań archeologicznych prowadzonych na terenie starożytnego miasta Tenea, położonego w pobliżu Koryntu, na półwyspie Peloponez. Odkryte przez greckich archeologów zaledwie w roku 2018, miasto Tenea zostało wedle legendy założone przez jeńców z Wojny Trojańskiej, którym król Agamemnon pozwolił na zbudowanie własnej osady. W starożytnej Grecji Tenea była drugim, po Koryncie, najważniejszym ośrodkiem miejskim na terenie Peloponezu. Odkryty skarb 29 srebrnych monet datowany jest na VI wiek p.n.e., Według Greckiego Ministerstwa Kultury, skarb zawiera jedne z najrzadszych monet starożytnej Grecji, w tym statery wybijane na cześć igrzysk olimpijskich. Według specjalistów znalezisko można powiązać z przedmiotami kultowymi – figurkami przedstawiającymi postacie żeńskie, zwierzęce, miniaturowe wazy itp., – które odkryto podczas ubiegłorocznych badań. W Tenei znaleziono też dużą część rzymskiego akweduktu, wybudowanego przez cesarza Hadriana na początku II wieku n.e.
Tymczasem na wyspie Eubei, znanej też jako Ewia lub Negroponte, odkryto pochodzącą sprzed 2700 lat świątynię z półokrągłym ołtarzem, na którym pozostawiono bogate dary. Badania rozpoczęte w roku 2017 przez szwajcarskich i greckich archeologów, w każdym sezonie przynoszą spektakularne rezultaty. Tym razem jest to budynek sakralny datowany na VII wiek p.n.e. Zbudowana z cegieł świątynia o długości 30 metrów, położona jest w bezpośrednim sąsiedztwie odkrytej w pierwszym sezonie badań Świątyni Artemidy. Nowe odkrycie zaskoczyło badaczy tym co znajdowało się wewnątrz budynku – w nawie świątyni odkryto wiele palenisk a także pokryty popiołem ołtarz, na którym wciąż leżały ofiary i dary, a wśród nich ceramiczne wazy, naczynia z korynckiego alabastru, rytualnie “zabita” broń, złota i srebrna biżuteria wysadzana koralem i bursztynem; amulety, w tym wiele przywiezionych z Egiptu; oraz okucia z brązu i żelaza. Na ołtarzu znaleziono także kilka kawałków zwęglonych kości. Niektóre fragmenty ceramiki pochodzą sprzed momentu powstania nowo odkrytej świątyni i zostały wypalone pod koniec VIII wieku p.n.e., co skłania badaczy do podejrzeń, że ołtarz mógł kiedyś znajdować się na zewnątrz świątyni, a później został przeniesiony do jej wnętrza. W VI wieku p.n.e. w sercu sanktuarium umieszczono ceglane przegrody, aby zapewnić dodatkowe wsparcie, co doprowadziło badaczy do wniosku, że świątynia została częściowo zniszczona przez pożar. Pod fundamentami świątyni archeolodzy znaleźli kilka kamiennych ścian z innego budynku, który kiedyś stał w tym miejscu, a także kilka figurek z brązu w kształcie byków i baranów. Odkopano także pozostałości budynków z VIII i IX wieku p.n.e., położone obok pierwszej świątyni, a także system fortyfikacji datowany na nowszą wczesną epokę miedzi, czyli około 4000–3500 p.n.e.
Źródło: Greckie Ministerstwo Kultury, https://www.culture.gov.gr/
