Podczas renowacji średniowiecznego kościoła w Akwitanii, odkryto freski mogące być śladem po słynnym zakonie templariuszy.
Do odkrycia doszło podczas prac prowadzonych na zlecenie stowarzyszenia przyjaciół kościoła pod wezwaniem Świętego Marcina w miejscowości Linxe w południowo-zachodniej Francji. Ten nie wpisany do rejestru zabytków kościół, został wybudowany w stylu romańskim w XIII wieku, przechodząc na początku XVI wieku gruntowną renowację i przebudowę. Konserwatorzy stwierdzili, że tynki na ścianach skłądają się aż z sześciu warstw. Gdy zaczęto odsłaniać najstarszą wartswę, oczom badaczy ukazały się freski pochodzące z pierwszej fazy budowy kościoła w XIII wieku. Wzory wymalowane jaskrawo czerwoną farbą pokazują charakterystyczny dla zakonu templariuszy wzór krzyża typu kawalerskiego (francuski croix pattée), koronę cierniową oraz prawdpodobnie symboliczne “drzewo życia”. Freski mogą ale nie muszą wskazywać na bezpośredni związek kościoła z tajemniczym zakonem mnichów-rycerzy. W średniowiecznych kościołach dość często znależć można tak zwane “krzyże konsekracyjne”, małe znaki krzyża, często w formie zbliżonej do symbolu templariuszy (croix pattée alésée arrondie) – w liczbie czterech lub dwunastu, namalowane lub jako elementy zamocowane w ścianach kościoła, zlokalizowane w miejscach, które biskup namaścił podczas konsekracji kościoła. Niektórzy historycy zwracają jednak uwagę na dodatkową symbolikę fresków a także wyjątkowe położenie kościoła na północnej odnodze szlaku do Composteli. Droga św. Jakuba, nazywana często także po hiszpańsku Camino de Santiago, to szlak pielgrzymkowy do katedry w Santiago de Compostela w Galicji w północno-zachodniej Hiszpanii. W katedrze tej, według przekonań pielgrzymów, znajduje się ciało św. Jakuba Większego Apostoła. Nie ma jednej trasy pielgrzymki, a uczestnicy mogą dotrzeć do celu jednym z wielu szlaków prowadzących przez Europę. Jednym z zadań zakonu templariuszy była ochrona pielgrzymów na takich szlakach. Odnoga prowadząca przez Akwitanię w południowo-zachodniej Francji nie była do tej pory dobrze znana, ale historycy są przekonani o jej istnieniu ze względu na zapotrzebowanie pielgrzymów z północnej Europy, w tym z Anglii, Flandrii, miast niemieckich czy polskich. Kosciół w Linxe mógł być przystankiem na takiej właśnie trasie i miejscem gdzie templariusze zapewniali pielgrzymom pomoc i gościnę. Obecnie trwa zbiórka funduszy na dalszą renowację kościoła i konserwację fresków, a także wpisanie budynku do rejestru zabytków i dalsze badania tropu templariuszy w regionie.
Źródło: Association des Amis de l’Eglise St Martin de Linxe, Radio France, RD, wiki.
