Na południu Francji odkryto nieznany fragment Via Domitia, starożytnej rzymskiej drogi łączącej Galię z Hiszpanią.
Do odkrycia doszło podczas badań ratowniczych poprzedzających instalację podziemnego rurociągu pomiędzy Montpelier i Narbonne. Odkryta droga to Via Domitia, pierwsza rzymska droga w Galii, która przez tereny Galii Narbonensis miała łączyć Rzym z Hiszpanią. Zbudowana została w 118 r. p.n.e., przez prokonsula Gnejusza Domicjusza Ahenobarbusa, po pokonaniu zamieszkujących te tereny plemion galijskich/celtyckich. W celu ochrony budowy drogi Rzymianie zbudowali fortyfikacje wosjkowe w Narbo, które z czasem przekształciło się w Colonia Narbo Martius, dzisiejsze Narbonne. Rzymianie zbudowali swoją drogę na bazie istniejącej już drogi celtyckiej, porządkując ją i układając nową nawierzchnię. Droga ta była tak stara, że wierzono iż dokładnie tą trasą poruszał się mityczny Herakles. Dawna nawierzchnia została zniwelowana w celu wyrównania szczelin i ubytków w podłożu skalnym. Podstawa głównego ciągu składała się z bloków wapiennych i drobnych kamieni spojonych gliną. Nad tym położono właściwą nawierzchnię, składającą się z odłamków wapienia, żwiru i kamieni prawdopodobnie pochodzących z pierwotnej drogi. Całość została utwardzona i ubita ziemią i piaskiem. Jak pokazują wykopaliska, główna droga po obu swoich stronach miała drogi pomocnicze, (całość o szerokości 18 metrów) co znacznie ułatwiało transport w obu kierunkach. Drogi pomocnicze, każda o szerokości prawie 6 metrów, są bardziej nierówne. Nawierzchnię wykonano z piasku i kamieni o grubości kilku centymetrów. Podczas wykopalisk znaleziono liczne metalowe przedmioty związane z transportem (części wozów, uprzęży itp.), które pokazują jak bardzo droga była uczęszczana. Znaleziska monet, wiele wybitych w Marsylii, pozwalają datować ruch na tym szlaku od II i I wieku p.n.e., do początku IV wieku naszej ery. Wzdłuż Via Domitia, w odległości dnia marszu od siebie, zlokalizowane były specjalne gościńce dla podróżnych. Widoczne są ślady intensywnego użytkowania – przejazd wozów, żołnierzy i zwierząt jucznych wytworzył wiele kolein, które wymagały ciągłej naprawy nawierzchni, którą zajmowały się specjalne brygady naprawcze. Dla Rzymian droga ta była niezwykle ważna strategicznie jako arteria umożliwiająca szybki transport wojsk, ale też jako droga wymiany handlowej.
Zdjęcia: INRAP, Geotech.hr, wiki.
