Trwają badania archeologiczne miejsca wystrzelenia pierwszej rakiety z przylądka Canaveral na Florydzie w USA.
24 lipca 1950 roku wystrzelono rakietę Bumper 8, kóra zapoczątkowała wyścig kosmiczny i nadała impetu amerykańskim badaniom lotów. Ten historyczny start obserwowali technicy, zamknięci w pokrytym papą drewnianym baraku i obsługujący prymitywny panel kontrolny z pokrętłami i przełącznikami. Dziś miejsce startu programu Bumper to spokojne pole porośnięte falującymi trawami sięgającymi do piersi, kaktusami, ciernistymi zaroślami i palmą sabałową, w zapuszczonym kącie stacji sił kosmicznych Cape Canaveral. Wiele szczegółów otaczających pospiesznie wzniesiony budynek w historycznym Kompleksie Startowym 3 (Launch Complex 3) pozostaje tajemnicą archeologii lotniczej. Teraz, prawie 73 lata później, około 20 studentów z Wydziału Antropologii Uniwersytetu Centralnej Florydy kieruje badaniami naukowymi. Ich misja: zbadać dawno zaginiony barak i zebrać pozostałości oraz artefakty, dodając kontekst przełomowemu wydarzeniu w historii odkrywania kosmosu przez Stany Zjednoczone. Drewniany budynek był otoczony wypełnionymi piaskiem workami i dodatkowym wałem ziemnym, zbudowanym na wypadek katastrofy przy starcie. Dzisiaj skomplikowane urządzenia rakiet wymagają obecności setek osób w centrum kontroli lotów, ale w roku 1950 informacje płynące z rakiety były minimalne i chodziło głównie o zdalne i bezpieczne odpalenie startu. Studenci używają GPS by stworzyć siatkę o powierzchni od 700 do 900 metrów kwadratowych na obszarze porośniętym roślinnością, otwierając próbne wykopy aby zobaczyć co znajduje się pod powierzchnią. Po badaniach georadarem określony zostanie precyzyjny obszar na rozpoczęcie pełnych wykopalisk. Poszukiwania nie są łatwe ponieważ Launch Complex 3 nie jest dziewiczym stanowiskiem archeologicznym. Po dwóch startach programu Bumper w 1950 r., wojsko zbudowało mocniejszy betonowy bunkier w listopadzie 1951 r., aby współdziałać z sąsiednim Launch Complex 4. Do końca lat pięćdziesiątych, z szybko rozwijającego się Launch Complex 3, wysłano ponad 80 rakiet typu BOMARC, Lark, Polaris i X-17. Nikt do końca nie wie gdzie znajdował się oryginalny, historyczny budynek. Trwający od roku 2017 projekt badawczy “Cape Canaveral Archaeological Mitigation Project” prowadzi badania, wykopaliska i analizę artefaktów na terenie całej instalacji wojskowej przylądka. Część wyników dotychczasowych badań zostanie od kwietnia przedstawiona na ekspozycji w Sands Space History Center.
Program Bumper oparty był na połączeniu niemieckiej rakieyy V2, skonstruowanej na potrzeby nazistowskich Niemiec przez Wernhera von Brauna, oraz amerykańskiej WAC Corporal. Pierwsze testy dwustopniowych rakiet odbywały się na poligonie lotniczym White Sands. To właśnie tam, w lutym 1949 roku, wystrzelono Bumper 5, pierwszą z serii, która została wystrzelona z całkowicie zatankowanym drugim stopniem. Minutę po starcie, na wysokości 32 km i z prędkością nieco poniżej 1,6 km na sekundę, rakieta WAC Corporal odłączyła się od pierwszego stopnia V-2 i odpaliła własny silnik. Sześć i pół minuty po starcie rakieta osiągnęła szczytową wysokość 400 km, bijąc tym samym rekord świata. Pierwszy stopień V-2 rozbił się na pustyni w Nowym Meksyku pięć minut po starcie, 32 km na północ od miejsca wystrzelenia. Rakieta WAC Corporal uderzyła w ziemię 12 minut po starcie, 130 km od wyrzutni. Jej prędkość po uderzeniu była większa niż jakakolwiek rakieta do tej pory, także jej wrak został znaleziony dopiero niemal w rok po starcie. Rakiety Bumper 8 i 7, wystrzelone już z przylądka Cape Canaveral na Florydzie, były bardziej problematyczne i nie osiągnęły takiego sukcesu jak wcześniejsze starty, ale to właśnie one uważane są za początek amerykańskiego programu kosmicznego.
Źródło: EU Florida Today com (Malcolm Denemark), Stars Library UCF edu, Cape Canaveral Spaceforce Museum, NASA, US ARMY, wiki.
