W stolicy Serbii odkryto kilkanaście rzymskich grobów i akwedukt, z czasów gdy miasto leżało w granicach Imperium Rzymskiego.
Do odkrycia doszło podczas badań archeologicznych poprzedzających budowę podziemnego parkingu tuż obok budynku Zgromadzenia Narodowego Serbii. Po kilku miesiącach wykopalisk, podczas których odkryto między innymi ruiny budynku zbombardowanego przez Aliantów w roku 1944, a także pozostałości z XVII i XVIII wieku, natrafiono na rzymskie groby. Archeolodzy już wcześniej trafiali w tej okolicy na rzymskie groby, więc spodziewali się, że podczas aktualnych badań znajdą inną część nekropolii. Odkryto 14 grobów z III i IV wieku n.e., czasu gdy miasto nosiło nazwę Singidunum i stanowiło regionalną stolicę tej części Imperium. Odkryto grobowce o różnych kształtach. Dwa groby to prostokątne podstawy ze sklepieniami łukowymi zbudowanymi z cegły i dwa również z cegły ułożonej w stos w formie trumny. Znaleziono też cztery kamienne sarkofagi. Niestety wszystkie groby były wcześniej plądrowane. Jednak oprócz szczątków ludzkich – dwoje zmarłych miało dłonie ułożone na piersi, co może wskazywać na chrześcijański pochówek – archeolodzy znaleźli przedmioty takie jak monety czy fragmenty biżuterii, niezauważone przez złodziei, które pozwoliły wydatować nekropolię. W jednym z sarkofagów odkryto fragmenty złotego naszyjnika ze szmaragdem oraz bardzo dobrze zachowaną szklaną szpilkę do włosów. Najciekawszy okazał się grób zbudowany z dużych kamiennych płyt, do budowy których wykorzystano również fragmenty starszych nagrobków z inskrypcjami wotywnymi w języku łacińskim. Na jednej z tych stel brak początkowej części napisu, więc nie jest znane imię zmarłego, ale w dalszej części napis informuje, że zmarły służył w wojsku przez 30 lat i że zmarł w wieku 46 lat.
Całkowitym zaskoczeniem dla archeologów okazało się odkrycie rzymskiego systemu instalacji wodnych o długosci ponad 70 metrów, który służył miastu w II i III wieku n.e. Czysta woda pitna doprowadzana była skomplikowanym systemem rur i zlewni do miejskich fontann, gdzie mogli z niej korzystać wszyscy mieszkańcy miasta oraz do miejskich willi. Woda ta była później ponownie wykorzystywana i służyła do napędzania młynów zbożowych i innych instalacji półprzemysłowych. Nie wiadomo jeszcze czy te istotne odkrycia archeologiczne nie zmienią planu deweloperskiego. Wielu specjalistów uważa, że miejsce to nadaje się idealnie na park archeologiczny, który byłby pierwszą atrakcją tego rodzaju w Belgradzie.
Singidunum było oryginalnie osadą celtycką, stolicą plemienia Skordysków, utworzoną w III wieku p.n.e. Rzymski IV Legion Flavia rozpoczął podbój terenów w rejonie Singidunum w I wieku p.n.e. w ramach walk ze Skordyskami oraz z Dardanami i Dakami, a w 75 r. p.n.e. Gajusz Skryboniusz Kurion dotarł do Dunaju na terenie obecnej Serbii. Wkrótce Singidunum stało się jednym z głównych ośrodków Mezji – prowincji rzymskiej. Miasto, położone między Sirmium (dziś Sremska Mitrovica) i Viminacium (współcześnie Kostolac), było jednym z kluczowych ośrodków zbrojnych na Via Militaris (Via Singidunum) – drodze rzymskiej, łączącej Europę Środkową z Konstantynopolem. Cesarz Hadrian nadał miastu status municipium w połowie II wieku n.e. Ok. 331 roku w Singidunum przyszedł na świat cesarz rzymski Jowian.
Źródło: Sveoarheologiji com, HB, AB Journey com, Muzej Grada Beograda, Live Science com, wiki.
