Francuscy archeolodzy uznali, że badana przez nich skała pokryta wyrytymi wzorami przedstawia rejon Bretanii sprzed 4 tysięcy lat.
Do takiego wniosku doszli naukowcy z Uniwersytetu Zachodniej Bretanii oraz Uniwersytetu Marie Curie/Bournemouth badający tak zwaną skałę z Saint-Bélec, znalezioną w Bretanii w roku 1900 wewnątrz kurhanu. Kamień stanowił jedną ze ścian komory pogrzebowej zmarłego. Po wykopaliskach, mierząca 2 metry na 1.5 skała przez ponad sto lat leżała zapomniana w piwnicy francuskiego pałacyku, Château de Kernuz, który należał do rodziny odkrywcy. Opisany w dokumentacji wykopaliskowej zabytek był na tyle ciekawy, że od lat poszukiwali go historycy i archeolodzy. Udało się to jednak dopiero w roku 2014. Teraz, po długotrwałych badaniach, archeolodzy uważają, że wyryte na kamieniu wzory przedstawiają pochodzącą sprzed 4 tysięcy lat trójwymiarową mapę rejonu Finistère w Bretanii. Gdy badacze poddali widoczne wgłębienia dokładnej analizie, między innymi przy użyciu skanerów 3D, odkryto że linie przedstawiają okolice doliny rzeki Odet i sieć rzeczną w tym rejonie. Co ciekawe, geolodzy potwierdzili, że to co początkowo brano za niedokładności mapy, w rzeczywistości przedstawia dokładną sytuację w terenie 4 tysiące lat temu. Przy pomocy geolokacji potwierdzono 80 procentową zgodność wzorów z odcinkiem terenu rozciągającym się na długości niemal 30 kilometrów. Pieczołowitą pracę anonimowego kartografa, który nie tylko wyrył odpowiednie linie itd., ale też odpowiednio uformował skałę odwzorowując rzeźbę terenu, wydatowano na lata 1900 – 1650 p.n.e., a więc wczesny okres Epoki Brązu. Badacze podejrzewają, że mapa, pokazująca niezwykłe zdolności kartograficzne i przestrzenne w Europie z Epoki Brązu, była dla lokalnej społeczności dowodem własności konkretnego rejonu.
Zdjęcia: Denis Gliksman, INRAP, wiki.
