Badacze z Uniwersytetu Cornella oraz funkcjonariusze Amerykańskich Parków Narodowych, potwierdzili odkrycie lokalizacji fortu, pod którym rozegrała się kluczowa bitwa, podczas rosyjskiej inwazji Alaski.
Do odkrycia doszło dzięki użyciu georadaru i badań geofizycznych. Wcześniejsze wykopaliska archeologiczne nie potwierdziły lokalizacji, ale charakterystyczny kształ fortyfikacju, udokumentowanej przez Rosjan, jest dobrze widoczny na odczytach radarowych. W roku 1799 Rosja wysłała niewielką armię, wspartą przez oddziały rdzennych Aleutów, której celem było zajęcie Alaski. Rosjanie pragnęli poszerzyć zakres swoich wpływów i rozwinąć intratny handel futrami. Lokalni Indianie z plemienia Tlingit stawili skuteczny opór i wyparli Rosjan z Sitki, założonej przez nich osady. Na jej miejscu zbudowano fort. Rosjanie postanowili odzyskać osadę. W tym celu zdecydowali się wykorzystać odbywający rejs dookoła świata okręt Newa. Przybył on do rosyjskich posiadłości na północnym Pacyfiku a następnie skierował się w stronę Sitki. Zaraz po przybyciu, w październiku roku 1804, Rosjanie przypuścili atak lądowy. Atak ten został jednak odparty. Główną przyczyną tego niepowodzenia było wykorzystanie do walki raczej słabo zmotywowanych Aleutów, którzy wpadli w panikę. Następnie Rosjanie przez trzy dni ostrzeliwali fort aż w końcu Indianie sami opuścili fortyfikacje które wkrótce zostały zajęte przez Rosjan. Po stronie rosyjskiej straty wyniosły 12 zabitych. W bitwie uczestniczył Aleksander Baranow – główny rosyjski kolonizator Ameryki Północnej. Rosjanie zniszczyli fort, wcześniej dokładnie go dokumentując. W roku 1867 Rosja sprzedała swoje prawa do Alaski rządowi Stanów Zjednoczonych.
Na podstawie materiałów z Sitka National Historical Park, Antiquity Journal, wiki.
