Położona we wschodniej Francji osada, z cmentarzem oraz kościołem, jest jedną z najbardziej kompletnych kiedykolwiek odkrytych. Bogate znaleziska broni oraz biżuterii wskazują na dużą rangę osady.
Strategicznie położona w pobliżu dzisiejszej miejscowości Pontarlier, leżącej wzdłuż dawnej drogi rzymskiej, stanowiła ważny punkt na drodze do jedynej dobrze przejezdnej przełęczy prowadzącej przez góry Jury. Miejscowość była zamieszkana przez około 150-200 lat w VI i VII wieku naszej ery. Osadę zbudowano według planów znanych z terytoriów plemion germańskich ze Szwajcarii oraz Bawarii, ale niespotykanych we Francji. Duże, prostokątne domostwa podzielone były na pół, z jedną połową zajętą przez ludzi a drugą przez zwierzęta hodowlane, które według archeologów były głównym źródłem dochodu mieszkańców. Zbudowany na planie bazyliki drewniany kościół był nieco oddalony od reszty budynków. Jest to jeden z najstarszych kościołów w tym rejonie i zarówno we Francji oraz Szwajcarii nie są znane inne podobne przykłady. Wewnątrz odkryto pojedyńczy grób, być może osoby odpowiedzialnej za założenie osady lub ufundowanie kościoła. W jego bezpośrednim sąsiedztwie odkryto groby trzech kobiet, bogato wyposażonych w biżuterię. Kolejne 70 grobów odkryto w różnych miejscach osady. Nietypowy plan zabudowy i szybki rozwój osady według badaczy świadczy o tym, że mieszkańcami nie byli tubylcy lecz przybysze. Taka metoda znana jest z czasów napływu Brurgundów i Franków, zwłaszcza na terenach o strategicznym znaczeniu. Osadę opuzczono równie szybko, choć najwyraźniej odbyło się to w pokojowy i usystematyzowany sposób, co może wskazywać na lokalną migrację.
Merowingowie – dynastia królów panująca w państwie frankijskim w latach 481–751, wywodząca się od władcy Franków salickich Merowecha (Meroweusza). W okresie rozpadu cesarstwa zachodniorzymskiego tereny północnej Galii zamieszkane były głównie przez plemiona frankijskie. Zjednoczyły się one i utworzyły w 481 roku państwo, którego królem został Chlodwig, syn Childeryka. Szybko rozszerzył on granice swego, początkowo bardzo małego, kraju. Podbił m.in. państwo Alemanów (późniejszą Alzację), państwo Wizygotów (Akwitanię). W ciągu 30 lat opanował prawie całą Galię i część Germanii. Gdy Chlodwig umarł w 511 roku, państwo Franków rozciągało się od Renu po Pireneje i stanowiło stosunkowo najbardziej stabilny i zwarty kraj na gruzach pozostałych po Cesarstwie zachodniorzymskim. W największym swym zasięgu Królestwo Franków dochodziło do Łaby i środkowego Dunaju na wschodzie. W okresach zjednoczenia było to największe i najpotężniejsze państwo w zachodniej Europie.
Zdjęcia: INRAP, wiki, HB, artdaily.com.
