W Westfalii odkryto zbiór celtyckich militariów sprzed dwóch tysięcy lat. Naukowcy uważają, że znaleziona broń należała do pokonanych wrogów lokalnego plemienia.
Do odkrycia doszło na zboczach góry Wilzenberg w pobliżu miasta Schmallenberg w zachodnich Niemczech. Znana lokalnie jako “święta góra”, Wilzenberg jest popularnym miejscem wycieczek oraz pielgrzymek – kaplica na szczycie góry, obok krzyża mającego 28 metrów wysokości, funkcjonuje od roku 1633. Jest pewne, że góra miała ważne znaczenie rytualne także 2 tysiące lat temu. Wokół szczytu wciąż widoczne są pozostałości po rozległych pracach ziemnych, konstrukcji wałów itd. Archeolodzy uważają, że na szczycie znajdowało się grodzisko, zbudowane pomiędzy III wiekiem p.n.e., a I wiekiem n.e. Starożytna broń była znajdowana już wcześniej. W roku 1950 znaleziono tam dwa żelazne miecze oraz cztery groty włóczni. Podobnie jak najnowsze znaleziska, broń była celowo zniszczona – miecze zgięte i zrolowane a groty stępione. Znalezione około stu grotów, fragmenty umbo tarcz, końskiej uprzęży a także narzędzia to efekty badań podjętych w ciągu ostatnich trzech lat przez lokalnego detektorystę i pasjonata historii, Matthiasa Dickhausa, który przy ścisłej współpracy z archeologami, z użyciem wykrywacza metali, penetrował górskie zbocza, precyzyjnie dokumentując każdy znaleziony zabytek. Jednym z najciekawszych znalezionych przedmiotów jest zaawansowana końska uprząż, która pozwalała na bardzo precyzyjną kontrolę nad wierzchowcem. Najprawdopodobniej była to część uprzęży używanej w rydwanie bojowym. Naukowcy podkreślają, że zniszczenia broni nie są efektem jej użytkowania czy śladem po bitwie, choć jest bardzo prawdopodobne, że w pobliżu Wilzenberg doszło do jakiegoś większego starcia. Archeolodzy zakładają, że po bitwie broń została przez zwycięzców zabrana na wzgórze, tam rytualnie zniszczona lub uszkodzona i pozostawiona. Na słuszność tej hipotezy wskazuje również to, że większość militariów i innych artefaktów została znaleziona bardzo płytko, co wskazuje na to, że oryginalnie były one po prostu pozostawione na powierzchni. Tego typu praktyki znane są zwłaszcza z terenów obecnej Francji i innych obszarów pozostających pod wpływem kultury celtyckiej w tamtym okresie.
Zdjęcia: LWL-Archäologie für Westfalen/Hermann Menne, wiki.
