Naukowcy mają nadzieję, że uda im się odnaleźć “historyczne biomolekuły” pozostawione przez legendarnego władcę z Transylwanii.
Dwójka naukowców z Uniwersytetu w Tel Awivie – Gleb i Swietłana Zilberstein – postanowiła spróbować odkryć biologiczny ślad mogący się znajdować na mającym ponad 500 lat liście napisanym przez Włada Palownika, władcę (hospodara) wołoskiego z XV wieku, który był inspiracją do stworzenia przez Brama Stokera literackiej postaci hrabiego Drakuli. Naukowcy uważają, że odręczny list Włada zawiera jego ślinę, odciski palców i pot, elementy z których być może udać się pozyskać materiał genetyczny. Metoda była już przetestowana przez parę nazywaną w środowisku naukowym “proteinowymi detektywami” między innymi na oryginalnym manuskrypcie “Mistrza i Małgorzaty” Michaiła Bułchakowa. Badacze odkryli tam ślady morfiny i białek wskazujących na chorobę nerek, co potwierdzało wcześniejsze teorie, że pisarz pracował wtedy pod wpływem narkotyków uśmierzających ból nerek. Badano także koszulę w której zmarł Antoni Czechow oraz jego ostatni list, potwierdzając diagnozę gruźlicy i stosowanie środków przeciwbólowych. Podobne rezultaty – ślady gruźlicy – badacze osiągnęli podczas analizy listu Georga Orwella. Jak twierdzi Gleb Zilberstein: „Naszym zadaniem jest odnalezienie śladów biochemicznych, które pozostały po powstaniu obiektu historycznego lub używaniu go przez jakąś postać historyczną. Po znalezieniu „biomolekuł historycznych” zaczynamy je analizować aby określić skład molekularny i wiek cząsteczek historycznych. Oznaczamy głównie białka i metabolity. Te cząsteczki są bardziej stabilne niż DNA i dostarczają więcej informacji o warunkach środowiskowych, stanie zdrowia, stylu życia, odżywianiu osoby historycznej, do której należały historyczne cząsteczki”. W przypadku Włada “Drakuli” Palownika jest to przechowywany w archiwum odręczny list, który napisał do mieszkańców Sibiu, znajdującego się na terenie dzisiejszej Rumunii, 4 sierpnia 1475 roku, informując ich, że wkrótce zamieszka w ich mieście. Naukowcy są przekonani, że istnieje szansa odkrycia więcej informacji o samym Drakuli, który został zabity przez żołnierzy lojalnych wobec wspieranego przez Turków rywala zimą 1476-77, wkrótce po odzyskaniu tronu wołoskiego. „Zobaczymy, czy był chory” – powiedział Zilberstein. „Istnieją historie, w których mówi się, że Drakula płakał krwawymi łzami”. Taki stan, znany jako hemolakria, faktycznie istnieje; jeśli testy wykażą obecność hemoglobiny lub innych białek krwi na literach, „może to być wstępny dowód hemolakrii”. Co ciekawe, okoliczności badań były wyjątkowe: „To było niesamowite, że wydobywaliśmy molekuły Drakuli w dniu, w którym 125 lat temu została opublikowana powieść Brama Stokera” – powiedział Gleb Zilberstein. „Nie planowaliśmy specjalnie tej daty. Całą noc, po wydobyciu molekuł Drakuli, padał deszcz, wyły psy i błyskały błyskawice. To była naprawdę bardzo magiczna atmosfera. Hrabia Drakula pobłogosławił jego uwolnienie z rumuńskiego archiwum”.
Wład Palownik urodził się w w listopadzie lub grudniu 1431 w Sighișoarze w Transylwanii (Siedmiogrodzie) jako drugi syn hospodara wołoskiego Włada II Diabła. Ojciec był członkiem Zakonu Smoka, powołanego przez Zygmunta Luksemburskiego do obrony chrześcijaństwa przed rosnącym w potęgę Imperium Osmańskim, czemu zawdzięczał swój przydomek („Draco” – „Smok”, przekształcone w „Dracul” – „Diabeł”) – stąd pochodzi przydomek Włada Palownika „Drăculea” („Drakula”), rozpowszechniony potem w legendzie, oznaczający po prostu syna Smoka lub syna Diabła. W roku 1448 Wład Drakula po raz pierwszy zasiadł na tronie wołoskim. Jego bogate w wydarzenia życie już wtedy dostarczało materiału do tworzenia legend – Jesienią 1462, gdy Wład, pozbawiony władzy przez swego brata Rada Pięknego, musiał uchodzić z kraju, w Siedmiogrodzie ukazały się pierwsze pamflety opisujące rzekome okrucieństwa Palownika, w tym gotowanie ofiar żywcem, wbijanie na pal matek i przybijanie do ich piersi niemowląt. Rok później na dworze cesarza rzymskiego Fryderyka III, poeta niemiecki Michel Beheim ogłosił swój poemat zatytułowany „Von ainem wutrich der hies Trakle waida von der Walachei”, czyli „O krwawym szaleńcu zwanym Draculą, wojewodą wołoskim”. Poemat przedstawiał Włada jako krwawego tyrana i szaleńca, co miało niemały wpływ na powstanie czarnej legendy Drakuli. W tym samym roku na dworze Macieja Korwina zjawił się legat papieski Nicola di Modrussa, który miał okazję poznać Drakulę osobiście, pozostawiając światu jedyny zachowany opis Włada. Wysłał on papieżowi raport, w którym donosił, iż Drakula do roku 1462 zabił czterdzieści tysięcy swych politycznych oponentów. Te mocno przesadzone wieści (wskazana liczba odpowiadała prawie jednej piątej ówczesnej ludności Wołoszczyzny) były rozpowszechniane nie tylko przez saskich wrogów Palownika, ale i przez samego Korwina, pragnącego usprawiedliwić uwięzienie niedawnego bohatera. Już po śmierci Drakuli (grudzień 1476), w latach osiemdziesiątych XV wieku, siedmiogrodzkie pamflety zaczęły się ukazywać drukiem na terenie Niemiec, publikowane w takich miastach, jak Norymberga, Bamberg czy Strasburg. Odnaleziono ponad tuzin takich druków, wydanych w latach 1488–1521. Tytułowane „Przerażająca i prawdziwa, niezwyczajna historia okrutnego, krew pijącego tyrana zwanego księciem Draculą” (lub podobnie), stanowiły rodzaj ówczesnej literatury brukowej, mającej zaspokajać najniższe czytelnicze gusta. Legenda Drakuli odżyła, gdy stał się on pierwowzorem bohatera książki Brama Stokera „Drakula”, wydanej w 1897, transylwańskiego hrabiego-wampira o imieniu Dracula. Postać ta stała się symbolem kultury popularnej i została wykorzystana m.in. w licznych filmach.
Źródła: The Guardian, Andrei Pungovschi, Smithsonian Mag com, Hoodinski, wiki.
