Wśród odkryć jest starożytna świątynia oraz nieznane wcześniej osady i grobowce.
Saudyjska Komisja Dziedzictwa Kulturowego przedstawiła raport dotyczący odkryć archeologicznych dokonanych przez saudyjsko-międzynarodowy zespół naukowy na terenie Karjat Zat Kahl, znanym także jako Karjat Al-Fau, na południowy zachód od Rijadu. Karjat był stolicą królestwa Kindytów, głównym ośrodkiem handlowym regionu zlokalizowanym przy starożytnym szlaku handlowym łączącym południe Półwyspu Arabskiego z jego częścią północną. Karawany z królestw Saby, Katabanu, Hadramaut, Ma’in czy Himjarytów szły najpierw do Nadżranu, następnie zatrzymywały się w Karjacie, by ruszać do Al-Afladż, skąd szły dalej do Syrii i Mezopotamii. Stanowisko obejmuje pozostałości arabskiego miasta z okresu przedislamskiego, zamieszkanego pomiędzy V w. p.n.e. a V w. n.e. Znajdują się tu pozostałości pałacu z zachowanymi fragmentami malowideł naściennych, świątyni, dwupiętrowego targowiska otoczonego siedmioma wieżami, dzielnicy mieszkalnej, 17 studni i grobowców. Najnowsze badania, przy użyciu najnowocześniejszej technologii, prowadził międzynarodowy zespół archeologów . W badaniach wykorzystano wysokiej jakości fotografię lotniczą; ujęcia z drona kierowanego z wykorzystaniem naziemnych punktów kontrolnych; badania topograficzne; teledetekcję, radar penetrujący grunt; skanowanie laserowe; oraz badania geofizyczne, a także szeroko zakrojone badania prospekcji naziemnej oraz sondażowe na całym terenie, poinformowała Saudyjska Agencja Prasowa (SPA). Badania przyniosły kilka nowych odkryć, z których najważniejszymi są pozostałości kamiennej świątyni i części ołtarza, w których mieszkańcy Al-Fau praktykowali swoje rytuały i ceremonie. Świątynia wykuta w skale znajduje się na skraju góry Tuwaiq, znanej jako Kashem Qaryah, na wschód od Al-Fau. Ponadto odkryto pozostałości 8000-letnich osad ludzkich z okresu neolitu oraz 2807 grobów z różnych okresów rozsianych po całym obszarze, które zostały udokumentowane i podzielone na sześć grup. Znaleziono też kilka dewocyjnych inskrypcji, które jak sądzą badacze pozwolą lepiej zrozumieć system wierzeń religijnych społeczności zamieszkującej to miejsce. Wśród nich jest inskrypcja w sanktuarium Jabal Lahaq skierowana do boga Kahala, bóstwa Al-Fau. Odkrycia dostarczyły cennych danych dotyczących geograficznego rozmieszczenia sanktuariów Al-Fau, a także ujawniły fundamenty czterech monumentalnych budynków, niektóre z narożnymi wieżami. Ich architektura, plany wewnętrzne i dziedzińce pod gołym niebem sugerują wykorzystanie ich jako miejsc odpoczynku dla karawan handlowych. Badania archeologiczne ujawniły ponadto złożony system nawadniający, w tym kanały, cysterny na wodę i setki dołów wykopanych przez mieszkańców Al-Fau w celu dostarczania wody deszczowej na tereny rolnicze. To może wyjaśniać, w jaki sposób mieszkańcy tych ziem pokonali i przystosowali się do suchego klimatu i minimalnych opadów deszczu, jednego z najsurowszych pustynnych środowisk na świecie. Szeroko zakrojone badania i obrazy z teledetekcji pokazały ślady po wielu polach uprawnych wykorzystywanych do uprawy różnych roślin.
Pierwsze współczesne doniesienia o Karjacie pochodziły od uczestników wyprawy zorganizowanej w poszukiwaniu ropy naftowej przez Aramco w latach 40. XX w. W 1952 roku do Karjatu udał się brytyjski podróżnik Harry St. John Philby (1885–1960), który sporządził jego opis, odnosząc się do znalezionych tam grobów i inskrypcji. W 1972 roku naukowcy z uniwersytetu w Rijadzie rozpoczęli prace badawcze pod kierownictwem saudyjskiego archeologa Abdulrahmana al-Ansary’ego.
Źródło: Saudi Heritage Commission, Al Hilal Publishing, wiki.
