Popiersia kamiennych bokserów odnaleziono w mającej 3 tysiące lat nekropolii.
Do odkrycia doszło podczas badań archeologicznych na cmentarzysku Mont’e Prama na Sardynii. Popiersia dwóch bokserów, wyrzeźbione w wapieniu przez przedstawicieli cywilizacji nuragijskiej, są kolejnymi zabytkami tego typu odkrytymi na terenie słynnej sardyńskiej nekropolii. Wcześniej, podczas wykopalisk prowadzonych od lat 70 XX wieku, odnaleziono tam posągi łuczników, zapaśników oraz właśnie bokserów, znanych kolektywnie jako “Giganci z Mont’e Pramy”. Ze względu na charakterystyczne cechy, Gigantów podzielono na 3 grupy: Wojowników, Łuczników i Bokserów. Każdy z tych bardziej kompletnych posągów (odnaleziono ponad 5 tysięcy fragmentów, w tym 22 torsy i 17 głów – stan na lipiec 2015) mierzy od 2,5 do 3 metrów. Najbardziej charakterystyczną cechą są oczy – dwa kręgi wyrysowane jeden w drugim. Odnalezione właśnie popiersia zostały zidentyfikowane jako bokserzy “Cavalupo”, ze względu na tarczę chroniącą ich ciała. Badacze odkryli także szeroką drogę wiodącą przez nekropolię, po obu stronach której ustytuowane były grobowce powstałe pomiędzy rokiem 950 i 730 p.n.e. Cmentarzysko odkryto przypadkiem podczas prac rolnych w roku 1974. Badacze uważają, że mierzące od 2 do 2.5 metra wysokości posągi strzegły grobów pochowanych tam niemal wyłącznie młodych mężczyzn. Do tej pory odkryto 170 grobów.
Pochodzenie Nuragijczyków nie jest jasne. Był to pasterski lud podzielony na plemiona składające się z rodzinnych struktur klanowych. Władza zarówno polityczna, jak też religijna i wojskowa spoczywała w rękach patriarchy klanu, będącego rodzajem króla-pasterza. Społeczność nuragijską tworzyli słudzy-pasterze, rzemieślnicy, rolnicy i przypuszcza się, że także niewolnicy. Osobną klasę o dużym znaczeniu stanowili kapłani i kapłanki. Cywilizacja nuragijska znana jest głównie ze wznoszonych przez jej przedstawicieli największych europejskich megalitycznych budowli, od których wzięła sama nazwę – nuragów. Ich liczba wynosi około 7000. Budowle te – świątynie ze źródłami świętej wody – oraz grobowce i około 500 figurek z brązu o różnorakim przeznaczeniu stanowią materiał badawczy do poznania cywilizacji i jej zwyczajów. Ruchome zabytki społeczeństwa nuragijskiego znajdują się w muzeum w Cagliari.
Źródła: The Guardian, cialgetusa.com, sardyniadozobaczenia.wordpress.com, wiki.
