Nowa analiza zabytków odkrytych w kurhanie położonym w pobliżu kręgu kamiennego w Stonehenge, wskazuje na ich unikalny charakter.
Choć do odkrycia doszło na początku XIX wieku, dopiero najnowsza analiza dziwnych, wypolerowanych kamieni znalezionych w położonym w pobliżu słynnego kręgu kamiennego kurhanie, pozwoliła na określenie prawdziwej funcji odkrytych przedmiotów. Mikroskopowa analiza kamiennych siekierek i kamieni o specyficznym kształcie, znalezionych w grobie, ujawniła drobne ślady złota i ślady zużycia, wskazując na to, że były one używane przez wykwalifikowanego rzemieślnika do młotkowania i wygładzania arkuszy złota. Kurhan z epoki brązu został rozkopany w 1802 roku w pobliżu Upton Lovell w Wiltshire i przyciągnął uwagę odkryciem tam dużej ilości przekłutych kości zwierzęcych, które zinterpretowano jako spektakularny kostium szamana. Jednak inne przedmioty znalezione w grobie, które obejmowały również kubki krzemienne, dwa niekompletne toporki bojowe i szydło ze stopu miedzi, nie przykuły uwagi archeologów. Analiza mikroskopowa wykazała ślady złota na pięciu kamiennych narzędziach, które miało charakterystyczny skład, podobny do znanego złota z epoki brązu. Badanie drobnych otarć i zadrapań ujawniło w jaki sposób były one używane do spłaszczania i polerowania szlachetnego metalu. Archeolodzy przypuszczają, że złotnik mógł wykorzystać te narzędzia do wykonania cennych artefaktów, w których elementy z dżetów, bursztynu lub drewna pokryte były cienkimi warstwami złota. Przykłady takich zabytków znane są z tamtego okresu. Badacze sądzą, że z kolei krzemienne kubki mogły być używane do mieszania żywic i klejów, podczas gdy szydło mogło służyć do tworzenia perforacji i wzorów. Uważa się, że przedmioty grobowe pochodzą z lat 1850-1700 pne i są związane z kulturą Wessex, archeologiczną kulturą epoki brązu, datowaną na okres od ok. 2000 do ok. 1400 p.n.e., obejmującą obszary środkowej i południowej Anglii. Już sam niezwykły strój pochowanej w kurhanie osoby pokazuje, że musiała mieć ona wyjątkowy i bardzo specjalny status w swojej społeczności. Co ciekawe, odkryte siekierki pochodzą z neolitu, co oznacza, że miały już kilka tysięcy lat, kiedy zostały pochowane wraz ze złotnikiem. Badacze nie wiedzą, czy były to wyjątkowe przedmioty, przekazywane z pokolenia na pokolenie, czy zostały przypadkowo odkryte przez złotnika i z racji na swój specyficzny kształt użyte w jego pracy.
Źródło: https://www.cambridge.org/core/journals/antiquity/article/materials-in-movement-gold-and-stone-in-process-in-the-upton-lovell-g2a-burial/3BBA3D012898FA68D9F35EA27478BE03, Wiltshire Musem, The Guardian, Garethwiscombe, wiki.
